Birkaç yıl öncesinin 100 lirası, çok yerde ve çok
şeyde 10 lira bile etmiyor artık. Kabul.
Fakat bazı yerlerde ve şeylerde, o 100 liranın iyice
leşini çıkarıp, 1 lira etmez hale getirenler var ki… İnsaf!
Parolaları belli:
“Fırsat bu fırsat!”
Onun için “fırsatçı” deniyor bunlara.
İpin ucu kaçtığı için, kazığın boyunu uzattıkça uzatıyor,
ucunu sivrilttikçe sivriltiyorlar.
Neticede can bu. Yanar.
İşte o zaman “Yandım Allah” sesi yükseliyor.
Çare ne?
Kimine göre boykot.
Hiç itirazım yok.
Boykot iyidir.
Finans sektöründe çalışan bir işkadını olan İris Cibre’nin kafe ve restoranlara yönelik “fahiş fiyat boykotu” çağrısını
destekliyorum yani.
Diğer yandan kafe ve restoranlara bakıyorum…
Hele tatil günlerinde, hepsi tıka basa dolu, koltuk
balkon ayakta!
Hem “Yandım Allah” de, hem de “halinden fazlasıyla mutluymuşçasına”
kuyruğa gir, şikayet ettiğin yerlerde, oturacak yer ara. Tuhaf.
Bir başka yandan, iktidar ve yandaşları da boykot
fikrini pek sevmiş, alkış kıyamet destekliyor.
Manşetler “mal bulmuş Mağribi” kıvamında!
Buna ise katıla katıla gülüyorum.
Aslında en iyi onlar biliyor tabii…
Türkiye’de ne yaşanıyorsa, hepsi kendilerinin
eseri.
Hepsi bir yana, Gazete Oksijen’in karikatürünü pek
sevdim. Kutlarım.
Yorumlar
Yorum Gönder