Çocuk doğar.
Çocuk
yürür.
Çocuk
konuşur.
Ve
öğrenmeye başlar.
İşte o zaman kara kara düşünür analar babalar.
Akılda
cevabı zor sorular, elde kalem içinden çıkılamayan hesaplar…
Çok
şey, her adımda tekrar başlar.
Sorular,
hesaplar…
Bir
de bakarsınız “yabancı okulların hazırlık sınıfı ücreti geçen eğitim öğretim
yılına göre yüzde 100 artarak bir milyon liraya dayandı” yazıyor haberde.
Hepsi o kadar mı?
Ya
giyim kuşam??
Ya
kitap kırtasiye???
Ya
yeme içme????
Ya
okula gitme gelme?????
İyimser
olanlar bir hesap yapar.
Kötümserler
başka bir hesap.
Ne
yaparsan yap, o 1 milyon, çıkarda da çıkar…
Ayda
100 bin lira ödeme kudretine sahip olanlar bile, an gelir, işin içinden
çıkamaz!
Ne
olacak, boş mu kalacak okullar?
Yok
canım.
Okullar
da boş kalmaz, restoranlar da, gece kulüpleri de, Alaçatı’daki ultra lüks evler
de, girişi bilmem kaç lira olan plajlar da…
Dolar
hepsi tıka basa.
Geçen
gün Mahfi Eğilmez hesabı yapmıştı:
“2022
yılında 906 milyar dolar tutarındaki GSYH’nin yarısını (451 milyar dolar)
nüfusun en yüksek gelir elde eden yüzde 20’si (17.055.991 kişi) paylaşıyor. Bu
grupta kişi başına ortalama gelir 26.453 dolar. Nüfusun geri kalan yüzde 80’i
de 454,8 milyar doları paylaşıyor. Bu grupta kişi başına gelir ise 6.668 dolar.
Nüfusun en düşük gelirli yüzde 20’sinin geliri ise 3.134 dolar.”
Hesap
ortada…
Gelirin
yüzde 50’sini paylaşan 17 milyon kişi, her yeri doldurmaya yeter de artar!
YÜZDE
80 ADINA SORAYIM BARİ
“Laf
olsun” diye değil, gerçekten, yürekten deriz ya:
“Çocuğum
için canımı veririm.”
Ben
de veririm, memnuniyetle.
Şu
ki mesele…
Bir
can, kaç para eder?
Kaç
can, 1 çocuğun 1 yıllık özel okul ücretini ödemeye yeter?
Yorumlar
Yorum Gönder