Bir kitap ve o kitaba adını veren şiir

Deli Kızın Aşk Şarkısı - Sylvia Plath

20. yüzyılın en önemli şairlerinden Sylvia Plath'ın yaşamında, Ted Hugbes'la tanışmasi ve boşanmalarından önce biten evliliklerinin yadsınamaz bir ağırlığı vardır. Diger yandan Plath'ın, Ted'den önceki yaşamı da, en az sonrası kadar karmaşık ve sıkıntılarla doludur. Şair sekiz yaşında babasını kaybeder, bu olüm onda büyük bir travma yaratır. Annesini suçlar, onun kendisi için yaptığı fedakârlıklar altında ezilir, nefreti içten içe bilenir. Hırslıdır, başarı ve saygınlık gözünü kamaştırır. Sürüp giden mükemmellik arayışında, okul ve okul dışında her zaman en iyisini ister, arzular. Bu takıntı, ilişkilerine de yansır. Cinselliğe duyduğu merakla yerleşik kalıplar içinde kısılıp kalma korkusu arasında, sürekli bir gerginlik içinde, sayısız erkekle flört eder. Bu arada yazmaya hiç ara vermez, şiir, öykü, günlük, mektup... Ama sürüp giden huzursuzluğuna hiçbiri çare olmaz.
Ve gün gelir ölmek ister. Andrew Wilson, Sylvia Platb'ın yakın arkadaşları ve sevgilileri aracılığıyla elde ettigi yeni bilgi ve belgeler ışığında yazdığı yaşamöyküsünde, zamana meydan okuyan bu unutulmaz kadının ilkgençlik yıllarına odaklanıyor. Deli Kızın Aşk Şarkısı ailesine, topluma, ekonomik koşullara, yani gerçek "endişe perileri"ne yenik düşüp kendini yok etmekten başka çare bulamayan bir kadının öyküsü.

Deli Kızın Aşk Şarkısı 

Yitip gidiyor dünya yumunca gözlerimi; 
Ve doğuyor yeniden gözlerimi açınca. 
(Ben kafamın içinde kurdum sanırım seni.) 

Dans ederek gidiyor yıldızlar kızıl - mavi, 
Acımasız karanlık ilerliyor dört nala; 
Yitip gidiyor dünya yumunca gözlerimi. 

Düşledim yatağına büyüyle çektiğini 
Delice şakıyarak öptüğünü çılgınca. 
(Ben kafamın içinde kurdum sanırım seni.) 

Rab gökten düşüyor, sönüyor Cehennem ateşi: 
Ölüyor melekler ve şeytan adamlarıyla: 
Yitip gidiyor dünya yumunca gözlerimi. 

Döneceksin geriye sandım dediğin gibi, 
Yaşlandım ve unuttum adını senin ama. 
(Ben kafamın içinde kurdum sanırım seni.) 

Baharla çığlık çığlık dönerdi bari geri, 
Aşık olsaydım keşke bir fırtına kuşuna. 
Yitip gidiyor dünya yumunca gözlerimi. 
(Ben kafamın içinde kurdum sanırım seni.) 

Sylvia PLATH / Çeviri: Osman TUĞLU